Ierland 2018
Zaterdag 28 april en zondag 29 april – de heenreis
Zaterdag 28 april was het eindelijk zover; om 20:00u begonnen we aan onze reis richting Ierland.
Nadat alle spullen waren ingeladen en iedereen plaats had genomen in de bus vertrokken we richting
Calais voor onze eerste overtocht. Na even verdwaald te zijn in Calais, vonden we uiteindelijk onze
trouwe buschauffeur Willy die ons de rest van de reis heeft vergezeld. Om half 2 zaten we dan op de
boot richting Dover. Eenmaal in Dover aangekomen, probeerden veel mensen hun ogen even te
sluiten. Erg veel nachtrust leverde dit veel mensen echter niet op. Tijdens de doorreis door Engeland
hebben we nog even kunnen genieten van het Engelse landschap en een filmpje in de bus. Omdat we
ruim op tijd waren voor de boot richting Dublin, konden we in een klein dorpje vlak bij Holyhead nog
even de benen strekken om bij te komen van de lange busrit. De overtocht van Holyhead naar Dublin
hebben veel mensen gebruikt om lekker spelletjes te spelen, bij te slapen of een boekje te lezen.
Rond 18:00u kwamen we dan eindelijk aan bij het Generator Hostel in Dublin. Na wat gegeten te
hebben en zich te hebben opgefrist gingen de meesten op tijd naar bed.
Maandag 30 april – bezoek aan APC Microbiome Institute en University College Cork (UCC)
Op maandagochtend 30 april zijn we heel vroeg in de ochtend vanuit het hostel in Dublin richting
Cork gereden. Daar zijn we direct naar het APC Microbiome Institute gegaan. Onze begeleidster hier
was dr. Sally Cudmore. Het hoofddoel van dit bezochte instituut is onderzoeken welke micro-
organismen in ons maagdarmstelsel de gezondheid, zowel fysiek als mentaal, beïnvloeden en ook
hoe ze dit dan doen.
Op het instituut kregen we eerst een introducerend praatje van dr. Sally Cudmore. Vervolgens werd
de groep in twee delen opgesplitst, waarbij beide groepen hetzelfde programma in een andere
volgorde volgden. Iedere groep kreeg hierbij een lezing van Kieran Rea over de gut-brain-microbiota
axis, een lab tour van Susan McArdle, een lezing van Andrei Bolocon over antimicrobial resistance
and developing new antimicrobials en een speed dating sessie met vijf onderzoekers. De vijf
onderzoekers waren PhD’ers, waaronder twee Nederlanders.
Tijdens de praatjes werd ons onder andere verteld dat het voor de samenstelling van je microbioom
uitmaakt of je met de keizersnede wordt geboren of dat je vaginaal ter wereld wordt gebracht. Dit is
namelijk het eerste contact van de baby met bacteriën buiten de baarmoeder. Wanneer de baby via
een keizersnede wordt geboren lijkt het microbioom veel op het microbioom van de huid. Wanneer
de baby via een normale bevalling wordt geboren lijkt zijn microbioom veel meer op het microbioom
van de vagina. We hebben verder geleerd dat dit weer op een hele hoop factoren invloed heeft. Zo
schijnt het zo te zijn dat baby’s die via de keizersnede zijn geboren later meer last hebben van stress
doordat hun microbioom anders is.
Bij de speed dating sessie kon je zelf vragen stellen over wat de onderzoekers aan het doen waren.
Ook zaten er twee Nederlandse Phd’ers bij die vooral aan het promoten waren dat een buitenlandse
stage heel goed voor je zelfontwikkeling was en dat er op het APC Microbiome Institute veel aanbod
was voor deze stage plekken.
Hierna was er door het instituut een lunch geregeld, waar we buiten in het zonnetje van konden
genieten. Na deze lunch zijn we met de bus richting het University College Cork (UCC) gegaan. Hier
hebben we drie verschillende onderzoeksgroepen bezocht:
- de Energy Policy and Modelling Group
- de Bioenergy Group
- de Marine Ecology Group
Op deze dag hebben we dus veel educatieve activiteiten ondernomen, onder de thema’s
microbiologie en environmental sciences.
Bij de Marine Ecology Group werd er een praatje gehouden over hoe ze de zeehonden rond de kust
van Ierland aan het tracken waren. Dit werd gedaan door op een zeehond te springen en ze een
tracker te geven. Hiermee hebben ze een GPS apparaat waardoor ze precies kunnen zien waar in het
water de zeehond zich bevindt. Ook was er een onderzoek gedaan over de hoeveelheid zeehonden
die in de vissersnetten terecht komen. Ze waren erachter gekomen dat hoe kleiner de gaten in het
vissersnet zijn, hoe kleiner de kans dat een zeehond hierin vast komt te zitten is. Na het praatje zijn
we nog door het lab gelopen, echter was alles afgesloten dus hierdoor zagen we vooral de gangen
van het gebouw. Waar overigens wel veel opgezette dieren van de reis van Darwin stonden.
Na het laatste praatje zijn we weer terug naar het hostel gegaan. In de avond hebben we samen
gegeten in Cork. Er was een menu voor ons opgesteld met de keuze uit 3 opties. De Bull Burger, de
Token Bull en de Half Rotisserie Chicken.
Na het eten gingen de meesten weer terug naar het hostel, aangezien we de volgende dag weer
vroeg op moesten en iedereen nog een beetje vermoeid was van het reizen.
Dinsdag 1 mei – bezoek aan Killarney National Park
Op de vroege morgen van 1 mei vertrokken we met de bus richting Killarney National Park. Wakker
wordend met de theme song van Harry Potter op de achtergrond begon de stemming er langzaam in
te komen. Het was een regenachtige dag, maar gelukkig had buschauffeur Willy voor degene die hier
niet aan gedacht hadden regenponcho’s meegenomen. Zo kon iedereen samen met een gids
voorbereid het park in.
Onze gids begon met een uitleg over de groep dieren die we in het park konden vinden, waaronder
het inheemse edelhert, de boommarter, de rode eekhoorn en de banken liever, een kleine muis die
we allemaal kort in de hand mochten houden en van dichtbij bekijken.
Eenmaal een stukje verder in het park kwamen we uit bij Muckross house, waar onze gids vertelde
over het bezoek van de Engelse koningin Victoria aan het park op 26 Augustus 1861. Het huis en de
grote tuinen werden helemaal voorbereid op de koninklijke visite, in de hoop dat de familie een titel
zou krijgen van Victoria. Er werd zelfs een extra vleugel aan het huis bijgebouwd, zodat de koningin
op de begane grond kon slapen aangezien ze doodsbang was voor brand. Deze kosten zouden
achteraf vergoed worden door de koningin, maar door persoonlijke omstandigheden is dit nooit
gebeurd. Om deze reden raakte de familie Herbert, de toenmalig eigenaars van Muckross house,
failliet. Zij waren verplicht het huis te verkopen, waarna het huis meerdere eigenaars heeft gehad. De
eigenaars in 1932, de familie Bourn, besloten om het huis en de bijbehorende omgeving aan de Ierse
staat te geven. Op deze manier is deze grond het eerste Ierse nationale park geworden en het eerste
deel van Killarney National Park.
In het park zelf hebben we veel verschillende dingen gezien, waaronder ook een grot (wat voor de
langere biologen onder ons nog wel een uitdaging was). Vervolgens liepen wij samen met de gids
naar het taxusboom bos (zoals te zien in de foto). Dit uitgestrekte bos van “Yew wood” is het
grootste van Europa. Het is ook vrij zeldzaam, één plank kan al tot €800,- kosten. Nadat we met de
hele groep goed nat geregend waren, zijn we met z’n allen nog wat gaan eten en drinken in het
aanliggende restaurant en hebben een aantal biologen besloten om een schaap te adopteren uit de
giftshop. Na afsluiting van ons avontuur in Killarney National Park zijn we weer met de bus terug naar
Cork gegaan.
Woensdag 2 mei – culturele tour Cork
Na een gezamenlijk ontbijt zijn we naar de plek gelopen waar de tourgids Jessie McDonald ons op
een culturele tour mee heeft genomen. Zij heeft ons op het begin eerst meegenomen naar het
noordelijke gedeelte van Cork, Shandon District, waar de Church of St. Anne staat. Hier heeft zij ons
verteld over de kerk en over de bouwstenen limestone en sandstone. Dit zijn namelijk de meest
voorname gesteenten in Cork. Heel de stad is hiermee gekleurd. We hebben ook Cork’s oudste
snoepwinkel bezocht en de oude botermarkt van buitenaf bekeken. Ook zagen we een plaque van
Annie Moore, die naar de Verenigde Staten geëmigreerd was en uiteindelijk gestreden heeft voor de
rechten van mijnwerkers, arbeiders, en kinderen. Ze is ook kennelijk genoemd in een kinderlied
(‘She'll Be Coming Round the Mountain’). Daarna zijn we de rivier Lee overgestoken naar het
stadscentrum. Hier leerden we dat de hoofdstraten kronkelen vanwege het feit dat dit vroeger
rivieren waren.
Daarna zijn we naar de English Market gegaan (Iers: An Margadh Sasanach). Opmerkelijk is dat
sasanach officieel ‘iemand uit Engeland’ betekent, maar wordt eigenlijk ook gebruikt als scheldwoord
voor ‘buitenlander’. Jessie vertelde ons de geschiedenis van de English Market en de Ierse en Engelse
kooplui. We mochten alleen niet naar binnen als grote groep doordat het nog een functionerende
markt is en de eigenaars al langer last hebben van grote groepen toeristen die in de gangen stilstaan.
Een groot hoogtepunt was dat Queen Elizabeth II in 2011 deze markt had bezocht. Tijdens dit bezoek
is een erg bekende foto gemaakt die nu in een van haar paleizen hangt. Nog iets wat opmerkelijk is
aan de English Market is dat hun mozzarella is beter dan de Italiaanse mozzarella.
Tijdens deze leerzame tour hadden we erg mooi weer waar de gids het grapje maakte dat wij dat
hadden meegenomen vanuit Nederland.
Na de tour kon iedereen zijn eigen weg gaan en de stad verkennen. Een klein groepje is naar het
nationale museum geweest en hebben de kathedralen bezocht. Andere mensen hebben een rondje
gelopen in de stad en wat souveniertjes meegepikt. Ook hebben mensen erg veel gegeten. Het was
een erg gezellige dag waar we veel van Cork hebben gezien en geleerd.
‘s Avonds was het ook weer ieder voor zich. Sommigen hebben authentiek Iers gegeten terwijl
andere in een typische Ierse pub gegeten hebben. Na het eten hebben de meesten een pub
opgezocht om een lekker Iers biertje te drinken. Een klein groepje heeft van een hele aardige Ierse
man vanalles over het Ierse publeven te horen gekregen. Hij heeft hen doorverwezen naar wat pubs
die net buiten het centrum liggen met de zogenoemde “beergardens”. Door hem hebben zij wat
meer geleerd over de lokale pubcultuur. Al met al was het een erg leerzame en gezellige dag over en
in Cork.
Donderdag 3 mei – bezoek aan Wicklow Mountains National Park
Nadat alle koffers waren ingeladen stapten we weer met z’n allen de bus in. De meeste van ons
hadden de avond ervoor genoten van live muziek in lokale pubs, dus zes uur opstaan viel niet mee.
Na een laatste buddycheck lieten we Sheila’s hostel achter ons en gingen we op weg naar Wicklow
Mountains National Park. Tijdens de drie uur durende rit naar de Wicklow Mountains verbaasden we
ons wederom over hoe mooi en veelzijdig Ierland is. Waar we dinsdag nog in een bosrijke omgeving
reden, slingerden we nu over een eindeloos lange weg met geweldige uitzichten. Glimlachend
genoten we van de vrolijk huppelende Scottish Blackface lammetjes die veel te snel weer in het
heideachtige landschap verdwenen.
Na telefonisch overleg met de gids parkeerde Willy de bus bij het Lough Bray Lower lake. Het meer
lag een stuk lager dan de weg en werd omringd door een bijna rechtopstaande rotswand. Toen we
allemaal onze poncho’s aan hadden, weer regen helaas, kon onze tocht naar beneden beginnen.
Voetje voor voetje en zonder enig houvast daalden we de met heide begroeide helling af. De meeste
van ons kwamen met nog redelijk schone schoenen beneden. Ook van dichtbij was het meer
indrukwekkend: de nauwelijks begroeide rotswand stak hoog boven het meer uit. Trots vertelde de
gids dat er op deze rotswand slechtvalken nestelen. Ook vertelde hij dat het nationale park het
leefgebied is van de Red Grouse. Het natuurpark staat vol met heide, waarvan de bloemen een
belangrijke voedselbron vormen voor deze beschermde vogel. Na nog een paar verwonderde
verhalen begonnen we aan onze weg terug richting de bus. Na een heerlijke lunch volgden we de
auto van de gids naar onze volgende stop.
Deze stop was bij een moerasachtig gebied. De gids liep op zijn laarzen gemakkelijk door de vegetatie
heen, maar helaas bleken de sneakers van velen niet bestand tegen deze drassige bodem. Al snel
klaagden veel mensen over natte sokken. De gids vertelde dat dit type vegetatie, ook wel ‘blanked
bog’ genoemd, een losse veenachtige bodem heeft. Binnen de kortste keren stonden we met z’n
allen springend op de op en neer gaande grond.
Na het moeras liepen we een stukje van de Wicklow Way Trail. Het pad bestond uit aan elkaar
gelegde houten balkjes die ons naar boven leidden. In een treintje liepen we de berg op. Halverwege
keken we uit over het Lough Tay Lake, een gigantisch meer. Hier maakten we een groepsfoto en
namen we het fantastische uitzicht in ons op. De tocht naar beneden verliep soepel en al snel zaten
we weer in de bus op weg naar onze laatste stop, de Glenmacnass Waterfall.
Voordat we bij de waterval aankwamen moesten we nog een stukje lopen langs de rivier. De gids
hielp ons onder een hek door om zo dicht mogelijk bij het water geweld te komen. Het water klotste
over de verschillende rotspartijen waarna het uitmondde in een rustig stromend riviertje. Wederom
was het uitzicht geweldig; een kudde schapen stak het graslandschap over en overal waar je keek zag
je de gele gaspendoornstruiken. Na deze laatste stop bedankten we de gids en stapten we met een
tevreden gevoel de bus in.
Op weg naar het hostel had Willy een verrassing voor ons, we gingen nog even langs het strand! Al
snel bleek dat niemand was verleerd hoe je steentjes moet laten keilen op het water en dat Engeland
niet te zien was vanaf het strand. Na een kwartiertje genieten gingen we door naar onze
bestemming, het hostel.
Rond 18:00u kwamen we bij ons hostel aan. Het Generator Hostel in Dublin voelde vertrouwd, we
hadden hier immers ook al overnacht van zondag op maandag. We trokken zo snel mogelijk onze
modderige broeken uit en sprongen onder de warme douche. Na het douchen gingen we in groepjes
op zoek naar leuke eettentjes, waar Dublin vol mee bleek te zitten. Na een avontuurlijke dag en een
korte, maar positieve eerste indruk van Dublin gingen de meesten vroeg slapen.
Vrijdag 4 mei – bezoek aan het Trinity Translational Medicine Institute
Na heerlijk geslapen te hebben (we konden eindelijk ‘uitslapen’) en opgefrist te zijn, zijn we met zijn
allen om 8:30 gaan ontbijten in de basement van het hostel. BOS had hier het ontbijt voor ons
geregeld, waardoor we gewoon konden aanschuiven. 40 minuutjes later vertrokken we te voet naar
de universiteit, Trinity College Dublin. We kwamen aan bij het St. James Hospital waar we hartelijk
verwelkomd werden door Derek Doherty met thee, koffie en koekjes. Er volgde een zevental sprekers,
eginnend met Clíona Ní Cheallaigh. Zij kwam vertellen over haar onderzoek naar ‘Social
Exclusion’ en ‘Health Equity’. Clíona vertelde ons over de relatie tussen ziekte en buitengesloten
bevolkingsgroepen, zoals daklozen. Door het zorgsysteem in Ierland kunnen mensen uit deze
bevolkingsgroepen gelukkig gewoon terecht in het ziekenhuis voor hun gezondheidsproblemen.
Opvallend is dat deze mensen veel vaker naar de eerste hulp komen voor medische zorg dan mensen
die niet in een van deze groepen vallen. Ook is het zo dat patiënten uit deze buitengesloten groepen
een biologische leeftijd lijken te hebben die veel ouder is dan hun daadwerkelijke leeftijd. Dit zou
kunnen verklaren waarom sommige patiënten van rond de 40 jaar al verschijnselen van dementie
kunnen vertonen. Ook de kans op overlijden is veel groter wanneer iemand onder een dergelijke
groep valt. De hypothese van haar onderzoek was dan ook dat het immuunsysteem van personen
zich onder stress anders gedraagt.
De tweede spreker was Orla Sheils, hoofd van het Trinity Translational Medicine Institute. Zij vertelde
over de mogelijkheden van biopsies van metastases. Dit wist ze op een levendige manier te brengen
door kankercellen te vergelijken met levende wezens die graag op vakantie gaan (metastase). Ze
vertelde ons dat zij op zoek zijn naar een manier om tumorcellen in de bloedbaan te detecteren. Ze
zijn er achter gekomen dat deze tumorcellen zich in bloedplaatjes bedekken. Dit helpt de
tumorcellen waarschijnlijk om niet gedetecteerd te worden door ons immuunsysteem. Dit komt
doordat de bloedplaatjes het aantal receptoren in het membraan verminderd waar zij normaal
gesproken wel mee zouden worden herkend. Ook helpen de bloedplaatjes de tumorcellen te
overleven in de bloedbaan, de enorme druk en snelheid van onze bloedcirculatie is daar erg groot.
Verder wordt er ook gedacht dat de bloedplaatjes de tumorcellen helpen uit de bloedbaan te komen.
Kortom, zonder de bloedplaatjes zouden de tumorcellen het niet overleven in de bloedbaan.
Hierna volgden drie praatjes van PhD studenten, waaronder ook onze wetenschappelijke begeleiding
Iris ons vertelde over haar onderzoek over de effecten van zuurstof en temperatuur op de groei van
zebravissen. De andere twee PhD studenten vertelden hun verhaal erg snel waardoor het niet
helemaal bij te houden was. De eerste Ierse PhD studente vertelde over haar onderzoek naar het
effect van straling bij de behandeling van endeldarmkanker. Cellen rondom de bestraalde cellen
lijken zich anders te gaan gedragen na de bestraling, het zogenaamde radiation induced bystander
effect. De andere PhD studente vertelde over haar onderzoek naar het effect van chemotherapie op
slokdarmkanker, waarbij ze gebruikt maakt van immune checkpoints.
Professor Joseph Keane vertelde over zijn onderzoek naar tuberculose op een speciale manier. Hij
nam ons mee naar buiten, met als reden dat het zuurstofgehalte in de ruimte sterk was gedaald na
de eerste twee uur en dat het staan in een cirkel er voor zou zorgen dat we niet in slaap zouden
kunnen vallen. Verder maakte hij zijn verhaal erg interactief door ons vragen te stellen en
inschattingen te laten maken.
Onze laatste spreker, Derek Doherty, lichtte ons in over zijn onderzoek naar Natural Killer T cells. Zijn
team doet onderzoek naar deze cellen en hopen nieuwe therapieën te kunnen ontwikkelen om
patiënten te kunnen genezen die defecten hebben in hun NKT cellen.
Na alle interessante praatjes van alle enthousiaste sprekers, was er nog wat vrije tijd over om Dublin
te gaan bekijken, alvorens we gezamenlijk zouden gaan eten. De grote groep splitste zich op in
kleinere groepen, die bijvoorbeeld Trinity College gingen bezoeken.
Om half 7 lokale tijd was afgesproken te verzamelen voor het restaurant om te gaan eten. Door
miscommunicatie was de groep verdeeld over twee locaties en was het juiste restaurant niet op de
hoogte van onze komst. Wel is het gelukt om om 20.00u Nederlandse tijd twee minuten stil te zijn
voor de dodenherdenking. Het personeel van het restaurant was zelfs zo lief om de muziek even uit
te zetten. Hierna is afgesproken dat ieder voor zich kon gaan eten en de berekende kosten voor het
eten zou worden teruggestort door BOS. Verschillende groepjes mensen zijn vervolgens vertrokken
om ergens anders te gaan eten, maar een ander deel van de groep is toch blijven hangen bij het
beoogde restaurant om hier een vegetarische maaltijd te eten.
Als afsluiter van deze mooie laatste dag in Ierland verzamelde het grootste deel van de groep zich
nog in Trinity Bar om hier een drankje te doen en samen spelletjes te spelen en te kletsen. Ook was
er live muziek! Deze muzikant zorgde voor een enorm gezellige sfeer door vele meezingers te spelen.
Al met al dus een erg interessante dag met een geslaagde afsluiting in de stad!
Zaterdag 5 mei – de terugreis
Na onze laatste nacht in het Generator Hostel in Dublin, verzamelden we om zes uur ‘s ochtends bij
de receptie om vervolgens om half zeven met de bus te vertrekken richting de haven van Dublin. Kort
na vertrek, werden we getrakteerd op een ontbijt met chocolade croissants, mueslirepen, belegde
broodjes en sinaasappelsap of appelsap, vergezeld met kalmerende Ierse dansmuziek.
Na een korte rit, kwamen we aan bij de haven waar we om 08:00u vertrokken met de veerboot
richting Holyhead. De veerboot, genaamd Ulysses, was onderdeel van Irish Ferries, een maritiem
transport bedrijf dat passagiers- en vrachtdiensten verzorgt tussen Ierland, het Verenigd Koninkrijk
en Frankrijk. Ulysses is sinds 2001 in gebruik bij Irish Ferries en is momenteel de grootste RoPax ferry
op de Ierse Zee. Deze veerboot is in staat om 50 duizend ton aan cargo te vervoeren wat
overeenkomt met 2000 passagiers en 1.342 auto's of 241 vrachtwagens en opleggers. Aan boord van
de Ulysses nam iedereen al gauw plaats op een van de vele banken om daar nog wat bij te slapen na
de lange avond en nacht stappen in de pubs van Dublin. Desalniettemin, was er voldoende te
beleven op de veerboot voor degenen die hun ogen wel open wisten te houden. Zo was er een grote
souvenirwinkel waar nog allerlei souvenirtjes konden worden gekocht en voldoende snoepgoed kon
worden ingeslagen voor het restant van de terugreis. Naast het snoepgoed en souvenirtjes, was er
ook voldoende te kopen voor de wat rijkere medemens waaronder parfum, horloges en sieraden.
Bovendien waren er ook genoeg eetgelegenheden aanwezig op de veerboot voor de niet-zeezieke
individuen. Ook wist iedereen zich al te goed te vermaken met een hoop puzzelboeken, leesboeken
en games.
Na drie uur reizen, kwamen we aan in Holyhead waar we onze reis vervolgden naar Dover. Tijdens
deze lange rit, werd de Harry Potter marathon hervat met de vierde film namelijk ‘Harry Potter en de
Vuurbeker’. Na de film, namen we om vier uur ‘s middags een korte pauze bij een McDonald’s voor
een plaspauze en kregen we de mogelijkheid om nog wat te eten voordat we verder gingen richting
Dover. Na de pauze, vervolgden we de reis met de vijfde Harry Potter film, ‘Harry Potter en de orde
van de Feniks’, en voor wat afwisseling het eerste deel van de Disney film, Mulan. Na deze films,
hielden we nog een korte stop bij de kust van Dover om daar nog even uit te waaien voordat we
weer de veerboot op moesten. Om acht uur ‘s avonds vertrokken we met de veerboot vanuit Dover
naar Calais. Dit maal bevonden we ons aan boord van de Pride of Burgundy, een veerboot van P&O
Ferries. Deze kleinere veerboot vaart al sinds 1993 in het kanaal tussen het Verenigd Koninkrijk en
Frankrijk en is in staat om bijna 30 duizend ton te vervoeren aan passagiers, auto’s en vrachtwagens.
P&O Ferries is een Engels bedrijf dat overtochten met de veerboot verzorgt tussen Ierland, het
Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, België en Nederland. Tijdens de overtocht kon de hongerige mens
wederom wat avondeten halen, maar er was ook weer voldoende gelegenheid om weer lekker te
gaan slapen.
Na anderhalf uur, kwamen we aan in Calais waar we helaas afscheid moesten nemen van onze
geliefde buschauffeur Willy. Met een nieuwe, frisse buschauffeur vervolgden we onze weg naar
Nijmegen. De reis bleek zeer vermoeiend voor een groot aantal mensen en daarom werd om
middernacht besloten om allemaal te gaan slapen. Na een paar uur, arriveerden we rond half vier in
Nijmegen. Hier werd nog kort afscheid genomen waarna iedereen richting huis ging om daar lekker